Bloedband

Korte inhoud

Jonas en Melchior, 2 cameramannen werkzaam bij hun bedrijfje “Premiers”,  reizen samen naar verschillende vakantiebestemmingen om promotiefilms te maken. Op een reis naar Kreta lopen ze Seneda tegen het lijf, wanneer zij betrokken is in een gevecht met diplomaat Radoslav. Later vertelt Seneda over haar afkomst en over de bloedband, een video die gemaakt werd gedurende de afslachting van Bosnische moslims. Melchior wil samen met Seneda en Jonas de bloedband vinden en haar vader, die nog steeds gevangen zit, bevrijden. Ze reizen met hun drieën af naar Sarajevo. Maar ze weten niet dat de diplomaat, die Seneda en de bloedband wil vernietigen, hen op de hielen zit. Zullen ze haar vader kunnen redden? En zullen ze ooit de inhoud van de bloedband te zien krijgen?

Tijd en ruimte

Het verhaal speelt zich af in het heden. Dit kan je duidelijk merken aan de technologische hoogstandjes in de apparatuur van de twee jongens. Nergens in het boek wordt er een echte tijdsaanduiding vermeld. De vertelde tijd is moeilijk te zeggen, er wordt te veel gewerkt met woorden als morgen, overmorgen en vannacht. De verteltijd van het boek is vrij kort, 162 pagina’s.

De jongens bevinden zich eerst in Kreta. Nadat ze Seneda zijn tegengekomen, keren ze samen met haar terug naar België. Wanneer ze besluiten Melchior  te gaan redden, vliegen ze naar Sarajevo in het huidige Bosnië. Hier speelt de rest van het verhaal zich af.

Hoofdthema

Volgens mij is het hoofdthema hier politieke intriges. Ze gaan naar Bosnië om haar vader te bevrijden, hij
wordt nog steeds gevangen gehouden door het regime. In bepaalde stukken van het boek 
wordt er over de geschiedenis van het land verteld. Maar belangrijker is de reddingsactie en
alles wat errond gebeurt. Het politieke spel van de diplomaat en de macht die hij heeft, vallen
het meeste op. Mensen doen meteen wat hij vraagt uit angst of omdat ze zelf niet
zuiver op de graad zijn en dit zal worden gelekt door de diplomaat, Radoslav.

Persoonlijke appreciatie

Ik vind het zeker een goed boek. Het is erg spannend en je kan je goed in de personages verplaatsten. Doordat er een goede wisseling is tussen dialoog en beschrijving is het nooit saai. Wat zeker beter had gekund , is het einde. De zaak wordt snel afgehandeld, ineens zijn de blauwhelmen daar en in twee minuten zijn alle problemen opgelost. Wat ik wel heel leuk vind is dat de titel in het boek ook een tweede betekenis krijgt. De eerste betekenis, de slachtpartij, weet je al in het begin van het verhaal. Maar de bloedband wordt ook veel later nog eens gebruikt, maar dan in de betekenis van een familieband.

Koppeling aan de methode Chambers
1/ Wat voor soort boek dacht je dat het zou toen je het pakte? Klopt dat?
Van de cover kan je maar weinig aflezen, dat maakt dat het boek een verrassend effect heeft. Op de cover zien we een gezicht, een videoband, een kaart en een camera. Maar een echt verhaal kan je hier niet uit afleiden. Ook de achterflap geeft weinig weg, het is een fragment uit het boek waar ze gevangen zitten. Dit maakt het wel boeiend omdat je weet dat er een moeilijke situatie komt          en je wil graag weten hoe men dit gaat oplossen.         

2/ Wat ga je je vrienden over dit boek vertellen?
 Ik zou het boek niet onmiddellijk aanraden aan vrienden. Het heeft wel goede punten maar ik denk dat er leukere verhalen zijn in dit genre, bijvoorbeeld de boeken van Mel De Vries. Het feit dat het boek geschreven is door Pieter Aspe maakt het natuurlijk wel de moeite waard om het eens te lezen

3/ Maakt de plaats waar het boek zich afspeelt een verschil voor het verhaal?
 Het boek speelt zich af in Bosnië, Sarajevo. Ik kan hier veel over  zeggen want ik ben nog nooit in aanraking gekomen met de Bosnische overheden. Maar er is wel het (voor)oordeel bij de mensen dat Bosnië nog steeds een land is  waar vriendjespolitiek en macht van bepaalde personen voorkomt. Wanneer het  boek zich in Duitsland zou afspelen, zouden de praktijken die in dit boek voorkomen ,  zoals afpersing en liquidatie, misschien minder realistisch zijn.

Narratologisch aspect: vertelperspectief

Hier hebben we een meervoudige vertelsituatie met een auctoriale verteller. Sommige stukken zijn geschreven vanuit het oogpunt van de diplomaat en andere stukken zijn geschreven vanuit het oogpunt van de andere groep. Telkens kennen we de gedachte van iedereen en we weten ook wat er aan de ander kant ( de tegengestelde groep) gebeurt. Toch houdt de auctoriale verteller ook dingen voor ons achter. Zo weten we niet op voorhand dat Ilijas de verrader is; we weten dat er een verrader is in het gezelschap, maar we weten niet wie.

Bibliografie

Aspe, P. (1998). Bloedband. Antwerpen: Standaard uitgeverij nv.